Monday, May 19, 2014

ჯარვან IV



                                                                      ჯარვან IV.

დემასიას სამეფო ოჯახის, სინათლის ფარის წევრები საუკუნეების განმავლობაში იცავდნენ დემასიას ნებისმიერი საფრთხისაგან. ნათქვამია რომ, ამ ოჯახის ყველა წევრი იბადებოდა ნოქსიისადმი მტრული განწყობით და ეს მათ სისხლში ჰქონდათ გამჯდარი. ჯარვან IV არ იყო გამონაკლისი. იგი იყო პირველი მეთაური რომელიც დაიბადა ლეგენდების ლიგის დროს, თუმცაღა მისი წინაპრების მსგავსად იგი ყოველთვის უშინრად უძღვებოდა წინ ჯარს, მის ღირსებას არ ლახავდა ის ფაქტორი რომ იგი თავადაც იჭრებოდა ხოლმე ბრძოლის ველზე მოწინააღმდეგის მიერ. პირიქით ჯარვანი ყოველთვის მხარში ედგა თავის მებრძოლებს. ჯარვან IV ისთვის ერთი ბრძოლა მაინც ყველაზე სამარცხვინო იყო, იგი ჯერიკო სვეინის მიერ იქნა შეპყრობილი და თითქმის სიცოცხლესაც გამოესალმა ურგოტის ხელით, მაგრამ საბოლოოდ იგი თავისი ბავშვობის მეგობარმა გარენმა გადაარჩინა, რომელიც დემასიის ყველაზე ძლიერ ქვედანაყოფს ხელმძღვანელობდა. 

ისინი ვინც კარგად იცნობდნენ ჯარვანს, ამბობდნენ რომ ტყვედ ჩავარდნამ შეცვალა იგი. ხინ ზაო ამბობდა რომ, იგი აღარ უყურებდა მას თვალებში, რადგანაც დამნაშავედ გრძნბოდა თავს. ერთ დღესაც ყოველგვარი გაფრთხილების გარეშე ჯარვან IV - მა შეკრა რაზმი დემასიის ჯარისკაცებიდან და დატოვა დემასიის მიწები. მას სურდა მოენანია თავისი საქციელი და ამისთვის იგი დასდევდა ჩრდილოეთ ვალორანის ყველაზე ძლიერ ცხოველებს და ბანდიტებს. საბოლოოდ იგი ამითაც დაიღალა, რადგანაც მიაჩნდა რომ ამითი იგი ვერ იპოვიდა შვებას და ამიტომ სამხრეთ ბარიერისკენ გაემართა. ორი წელი ჯარვანის შესახებ არაფერი ისმოდა და ყველას უკვე დაკარგული ან მკვდარი ეგონა იგი, თუმცაღა გარკვეული პერიოდის შემდეგ ჯარვანი დემასიაში დაბრუნდა. მას სახეზე ეტყობოდა რომ მან იპოვა შვება, მისი აბჯარი უცხო ცხოველის ძვლებით და თავის ქალით იყო მორთული, მისი მზერა კი მტკიცე და უდრეკი გამხდარიყო. საბოლოოდ ჯარვანს დაუბრუნდა თავისი თავის რწმენა და იგი კვლავ დაბრუნდა ბრძოლის ველზე დემასიის დასაცავად.

წყარო: Jarvan IV

This page contains translation from English to Georgian language. Lore text was taken from this source and all rights for original text goes to riot: Jarvan IV.

No comments:

Post a Comment